In februari dit jaar heb ik voorzitterschap van de NVE mogen overnemen. In alle eerlijkheid heb ik er wel een tijdje over moeten nadenken voordat ik kon aangeven hiertoe bereid te zijn. Niet alleen vanwege de hoeveelheid werk, maar vooral vanwege mijn achtergrond als basaal wetenschappelijk onderzoeker in een beroepsvereniging die sterk focust op de kliniek en het daaraan verbonden onderzoek en onderwijs.
Uiteraard moet gezegd worden dat de vereniging in de laatste jaren, met heel veel dank aan mijn voorganger Peter Bisschop en de rest van het NVE-bestuur, enorme stappen heeft gemaakt. Onder andere de oprichting van de klinische netwerken en de NVE Academy waarborgt een solide basis om op terug te kunnen vallen als er klinisch-gerelateerde vraagstukken bij de vereniging worden neergelegd. Toch voelde het als een ver-van-mijn-bedshow, en juist dat zette mij aan het denken. Want zou er niet veel meer verbondenheid moeten zijn tussen onderzoek en kliniek?