GLP-1-receptoragonisten verlagen kans op diabetische nierziekte

  • 3 min.
  • Promotie

Dr. Marcel Muskiet onderzocht de effecten van op incretine gebaseerde therapieën op nierfunctie en -schade bij patiënten met diabetes type 2 (T2D). GLP-1-receptoragonisten leken het risico op diabetische nierziekte te verminderen, hoewel minder uitgesproken dan SGLT2-remmers. Het nierbeschermende effect van GLP-1-receptoragonisten was glucose-onafhankelijk.

Portretfoto (kleur) Marcel Muskiet

In de afgelopen twee decennia zijn drie belangwekkende glucoseverlagende geneesmiddelenklassen beschikbaar gekomen voor de behandeling van T2D. Al vroeg na toelating op de markt bleken deze medicijnen ook gunstige pleiotrope effecten te bezitten, waardoor de verwachtingen over cardiovasculaire uitkomsten hooggespannen waren. Enerzijds betreft het de SGLT2-remmers, anderzijds op incretine gebaseerde therapieën, waarvan (vooralsnog) twee klassen beschikbaar zijn: GLP-1-receptoragonisten en DPP-4 remmers. SGLT2-remmers hebben een geweldige vlucht genomen door hun recent aangetoonde krachtige effecten op nierfalen en hartfalen, met risicoverlagingen van respectievelijk ~40% en ~25%.1 De relevantie van de pleiotrope effecten van SGLT2remmers wordt bevestigd in veel posthoc analyses en headtohead studies. Nog veelzeggender is dat de cardiorenale voordelen inmiddels zijn bewezen bij zowel patiënten met als zonder T2D.1 Ook GLP-1-receptoragonisten verlagen op

Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen

Account aanmaken

Heeft u al een account?